Het lijkt paradoxaal, maar kijk maar eens in de verschillende fora en facebook-groepen. De meeste meningsverschillen zitten in de hoek van: De leer van de alverzoening, de leer van de drie-eenheid, de restitutieleer, de leer van de opname, de vervangingsleer, de leer van de zaligmaking (Soteriologie), leer van de kinderdoop, bedelingenleer, de leer van de Reformatie, verbondstheologie, enz. enz. 

Terwijl er door een aantal specialisten, met veel ambras over al deze zaken zwaar wordt gediscussieerd, keert de gewone man massaal God de rug toe. De wetenschap van de religie, de theologie, heeft zichzelf diep in het drijfzand geredeneerd en versterkt deze tendens alleen maar. Net als de geschiedkundigen, die met een keuze uit een breed spectrum geschiedschrijving onze uiteindelijke geschiedenis bepalen, heeft de religie zijn eigen geloof gekozen.

Terwijl men een veelheid aan dogma’s en leerstellingen heeft om over te discussiëren verengt het gesprek zich toch verrassend vaak tot ‘de wil van God’. De theologen buitelen over elkaar heen om aan de wil van God hun eigen addendum toe te voegen. Voormalig bassist van Pink Floyd, Roger Waters, somt in zijn ‘What God wants’ trilogie pakkend op, wat men er zoal van gemaakt heeft, van ‘de wil van God’. Een tot nadenken oproepende opsomming waar vooral “God wants his secret never to be told” voor mij wel het meest in het oog springend is. Waters voegt aan zijn coupletten regelmatig de beangstigende woorden “What God wants, God gets, God help us all” toe.

Als ik een mede Christen vraag of hij gelooft dat de Bijbel het onfeilbare en onveranderlijke Woord van God is, wordt er vaak devoot “ja” geknikt. Probleem is dat God in zijn Woord op veel hedendaagse vraagstukken geen antwoord geeft. Het lijkt alsof Hij de houding heeft van: “Red je!! Mijn genade is u genoeg”. Een almachtig God zou ons, als Hij dat zou willen, toch zonder moeite zijn visie over moderne vraagstukken kunnen geven, maar Hij doet het niet. Het blijft al 2000 jaar van Zijn kant stil. En in die leegte stappen met graagte de theologen, dominees en andere christelijke moraalridders. Met veel bravoure roepen ze: “Als God niets zegt over porno, euthanasie, gamen, scheiden, bikini’s, kerkverzuim of welke andere modern ethische kwestie dan ook, dan doen wij het wel in Zijn naam”.

Probleem is alleen dat niemand deze mensen serieus neemt. Steeds minder wordt geluisterd naar hun rammelende relazen. Ondertussen hebben ze wel de focus van Gods Woord verplaatst naar hun zelf bedachte gedachtenspinsels. Vaak van het niveau: U vraagt wij draaien. Ze raken in rap tempo toehoorders kwijt. Steeds minder mensen vinden de weg naar de stilzwijgende “Mijn genade is u genoeg” God, omdat die weg door gillende zedenprekers wordt verspert. En zo is de cirkel rond, of eigenlijk de neerwaartse spiraal: Religie is de ondergang van het christelijk geloof.