Net zoals het water lijnen trekt in het landschap

schrijft de tijd ze in mijn handen en

voel ik haar erosie als langzaam sterven.

En bij het ontspringen van iedere lente

sterft de eeuwige bron dorstig.

Jij verstopt een ei en tovert een haas terwijl ik

de zware steen afwentel en verdrink in

het leven als mijn rimpelige hand

het water voelt.