We gingen naar Elspeet, naar je graf, Ytie.

Tussen alle versteende herinneringen

staat jouw houten kruis.

Je leven samengevat tussen twee momenten.

Je naam en 1 Cor. 15:53-54.

In mijn herinnering zoek ik naar jou.

Ik hoop op verhalen en de stilte verhaalt over

van alles en nog meer niets.

Het raakt mij, dat jouw graf voor mij net zo

verhaalloos is als de andere die zich

rond jou opdringen.

Maar

Jouw kruis bot uit, een rijsje

en als ik aankom is het vast al een scheut.

Hoe zal ik je herkennen in de totale wildernis.

De tuin van het vaderhuis.

Vertel verhalen over van alles en nog meer

over het niets dat te lang tussen ons was.