Ik sprak een enkel woord maar het geluid

weerkaatste tegen de binnenkant van mijn lippen.

Niemand heeft gemerkt dat ik het moest schreeuwen.

Nu dwaalt het eindeloos tussen de sluier van

gevoel en de muren van ratio zodat ik het weer kan

ontmoeten als gebed, preek, pleidooi en zelfs als

het prevelen tegen een geliefde.

Maar als het geluid dan toch verstomt

zoals de dagen vervagen voor hen

die zonder doel en loos

dwalen tussen oorsprong en dood,

weet ik dat U het heeft verstaan en

ergens in de tijd vormt zich een antwoord.